
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موجرسا»؛ در امتداد درههای سرسبز طارم، جادهای خفته است؛ جادهای که نه لالایی آرامش، بلکه مرثیه مرگ را زمزمه میکند. جاده طارم به منجیل، بهویژه در پیچوتابهای بیرحمانه کنار سد، همچون دژخیمی بیرحم، هر روز جانی میستاند و خانوادههایی را در گرداب غم و اندوه غرق میکند.
بیشتر بخوانید
بازهم خبر از حادثهای دیگر، زخمی تازه بر دلهای داغدار نهاد؛ خبری که اشک را میهمان چشمها و ماتم را همسایه خانهها کرد.
این جاده فرسوده و نحیف، که گویی تنها برای عبور کاروانی از خاطرات طراحی شده، این روزها شاهد تاختوتاز بیامان خودروهای سبک و سنگین است؛ غرش ماشینها در سکوت درهها، نوای شومی است که هر لحظه، آهنگ فاجعه را بهگوش میرساند. گویی ارواح سرگردان قربانیان پیشین، در انتظار همنشینان جدید، دستان خود را به سوی مسافران بیخبر دراز کردهاند.
هنوز پژواک شیون مادران و نالههای پدران، در گوش این جاده نفرینشده، زنده است؛ همان مادران و پدرانی که در شبهای تاریک و بیرحم، لالایی مرگ را برای کودکان معصوم خود زمزمه کردند. هفت مسافر بیگناه، قربانی سهلانگاری و بیتدبیری مسئولانی شدند که چشمان خود را بر روی خطرناکترین جاده منطقه بستهاند.
این جاده مرگ، که در میان کوههای سربهفلککشیده و درههای عمیق و تاریک آشیانه کرده، همواره در کمین نشسته تا مسافران بیدفاع را بهکام خود بکشد. شرایط توپوگرافی نامساعد، پیچهای تند و مرگبار، بارشهای فصلی و مهآلود بودن هوا، همگی دست در دست هم دادهاند تا رانندگی در این مسیر، به رقص با مرگ بدل شود.
اما چه عواملی این جادهی زیبا را به قتلگاهی هولناک تبدیل کرده است؟
جاده در دل کوههای سر به فلک کشیده و درههای عمیق و تاریک جای گرفته و دارای پیچهای تند و خطرناکی است که رانندگی را برای رانندگان دشوار میکند.
بارشهای سنگین، مه و یخبندان در فصول سرد سال، دید رانندگان را مختل میکند و لغزندگی جاده را بههمراه دارد که خطر تصادف را بهشدت افزایش میدهد.
فقدان روشنایی کافی، گاردریلهای محافظ و علائم هشداردهنده در بسیاری از قسمتهای جاده، آن را به کمینگاهی برای حوادث ناگوار تبدیل کرده است.
این جاده، بهدلیل عبور حجم زیادی از خودروها، بهویژه در ایام تعطیل و فصول پرگردشگر، همواره شاهد ترافیک سنگین و خطرآفرین است.
رانندگان، بهدلیل نبود راههای جایگزین مناسب، ناگزیر به استفاده از این جاده هستند و این امر، بار ترافیکی و احتمال وقوع تصادفات را بهطور چشمگیری افزایش میدهد. برای رهایی از این کابوس مرگبار و نجات جان مسافران بیگناه، چه باید کرد؟
اصلاح نقاط حادثهخیز، نصب گاردریلهای مستحکم، علائم هشداردهنده و روشنایی کافی در طول مسیر، میتواند تا حد زیادی از وقوع حوادث ناگوار جلوگیری کند.
کنترل سرعت خودروها، جلوگیری از تخلفات رانندگی و اعمال جریمههای سنگین برای متخلفان، میتواند از وقوع تصادفات جلوگیری کند.
اطلاعرسانی بهموقع در مورد شرایط جوی و ترافیکی و ارائه هشدارهای لازم به رانندگان، میتواند از وقوع تصادفات جلوگیری کند.
احداث و توسعه راههای جایگزین مناسب، میتواند از بار ترافیکی این جاده بکاهد و ایمنی آن را افزایش دهد.
فریاد از قلب جادهای زخمی
در پی حادثه دلخراش انحراف یک تریلی و خروج آن از مسیر در نزدیکی سد منجیل، بار دیگر زنگ خطر در جاده طارم به منجیل به صدا درآمده است. این حادثه، که به لطف الهی و هوشیاری راننده، ختم به فاجعهای عظیم نشد، بار دیگر نگرانیهای مردم و رانندگان عبوری از وضعیت ایمنی این جاده را برانگیخت.
مردم منطقه و رانندگان عبوری، سالهاست که از باریک بودن جاده، نبود فضای کافی و خطرات ناشی از رانندگی در این مسیر گلایه دارند. بیتوجهی مسئولان به تعریض و ایمنسازی این جاده، باعث شده تا هر از چند گاهی شاهد وقوع حوادث تلخ و مرگباری باشیم که کام خانوادههای زیادی را تلخ میکند.
مسئولان استانی، هر از چند گاهی، وعده تعریض و ایمنسازی این جاده را میدهند؛ اما این وعدهها، تاکنون رنگ واقعیت بهخود نگرفته و همچنان در حد حرف باقی مانده است.
کارشناسان، درباره ریزش احتمالی کوه و انسداد طولانیمدت مسیر هشدار میدهند و معتقدند که تخریب کوه، راهکار مناسبی برای تعریض این جاده نیست.
مردم منطقه و کارشناسان، پیشنهاد میکنند که احداث تونل، به جای تخریب کوه، راهکاری ایمنتر و کمهزینهتر برای حل این مشکل است. اجرای این طرح، نیازمند همکاری بیناستانی و تامین بودجه ملی است؛ امری که نیازمند همت و ارادهای جدی از سوی مسئولان است.
سخن آخر:
ما مردم طارم و کاربران جاده طارم به منجیل، از مسئولان استان زنجان و نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواستاریم که هرچه سریعتر برای اصلاح این نقطه حادثهخیز اقدام کنند و با مسئولان استان گیلان، برای یافتن راهکاری مناسب و ایمن برای تعریض و ایمنسازی این جاده همکاری کنند تا دیگر شاهد تکرار حوادث تلخ و ناگواری که هر از چند گاهی در این مسیر رخ میدهد، نباشیم.
امید است که این فریاد استمداد، بهگوش مسئولان برسد و گامی در جهت نجات جان هموطنانمان برداشته شود.
نویسنده: اکرم نظری، فعال رسانه
انتهای خبر/